Bebeklik Periyodunda Dünyayı Nasıl Görüyorduk?

Bebeklik tahminen de insan hayatının en garip ve gizemli devri. Bebekler dünyayı nasıl görüyor? Nasıl algılıyor? Dikkatlerini ne çekiyor, beyinleri hangi durumda nasıl çalışıyor?

Bunlar üzere sayısız soru için yıllardır pek çok araştırma yapıldı, yapılmaya devam ediyor. Fakat araştırmalar bebeklerle yapıldığı için o kadar da kolay olmuyor. Örneğin bir bebeği MRI’da görüntüleyerek beynini incelemek, uyanık bir bebeğin sabit durmasının ya da istenen komutları uygulamasının zorluğu yüzünden epeyce kısıtlayıcı. Neyse ki her şeye karşın bilim insanları pek çok soruya karşılık bulmuş durumda.

Başlangıçta her şey bulanıktı, sonra görmeye başladık

Doğduktan sonraki birinci birkaç ayımızda gözlerimiz işlevsel olarak görüyor olsa da beynimiz şimdi gelen verileri işleyecek bilgiye ve maharete sahip değildi. Bu yüzden görüşümüz kısıtlıydı lakin vakitle gelişmeye başladı.

İlk iki – üç günlük süreçte uzaklığa bağlı olarak yüzleri seçebilsek de 30 cm’den daha uzakta olan yüzleri de seçemiyorduk ve bulanık görüyorduk, renkleri ise tam olarak ayırt edemiyorduk ve siyah beyaz tonlarda görüyorduk.

Bir ay içinde daha uzaktaki yüzleri bulanık da olsa seçmeye başladık. Fakat renkleri ayırt etme konusunda şimdi çok da yol katedememiştik. Görüşümüzde gri, siyah, beyaz tonları hakimdi.

Renkler hayatımıza giriş yapmaya başladı…

İkinci aya geldiğimizde güçlü kırmızı ve yeşil tonları zayıf da olsa seçebilir hale gelmiştik. Yüklü olarak siyah – beyaz ya da sepya tonlarda görsek de görüş açımızdaki birtakım objelerin daha farklı renkleri olduğunu ayırt edebilir durumdaydık. Uzaktaki objeleri görme konusunda da biraz daha düzgünleşmiş olsak da yeniden de aşikâr uzaklıktan sonrasını bulanık görmeye devam ediyorduk.

İlk 6 ayda neredeyse bir yetişkin kadar görmeye başlasak da 12 aya kadar bu süreç bulanıklığın azalarak daha uzaktaki objelerin seçilebilmesi ve renklerin giderek bariz hale gelmesi biçiminde devam etti ve 1 yaşımıza geldiğimizde artık bir odanın içindeki tüm objeleri, şahısları ve renkleri seçebilir hale geldik.

Gözlerimiz ışığa hassastı, orta ara istikametini şaşırıyordu…

Yeni doğmuş bir bebekken gözlerimiz ışığa karşı çok hassastı. Bu yüzden gözlerimizi parlak ışıkta açmaya çok eğilimli değilken loş ışıkta daha cesaretli davranıp gözlerimizi açabiliyorduk.

Tabii bir de şimdi gelişmemiş göz kaslarımız nedeniyle vakit zaman gözlerimiz istikametini şaşırıp şaşı bakabiliyordu. Ancak bu, kaslar gelişene kadarki süreçte olağan kabul edilen bir durumdu.

Kısa bir video ile tüm bu süreci daha güzel anlayabilirsiniz;